‘Salto Koning plundert Jumbo’, staat er op Dumpert, bij een filmpje dat al snel meer dan 100.000 views heeft. ‘Toen begon ik wel achter m’n hoofd te krabbelen van: oh shit man’, vertelt de biculturele jongen uit de Eindhovense probleemwijk Woensel, die het filmpje van de Avondklokrellen in 2021 maakte en vervolgens ook via zijn eigen Instagram-account Teekay040 heeft gepubliceerd. ‘Ik dacht: Ja!’ Dit is het moment om te laten zien wie ik ben, vriend. Zo dacht ik gewoon. Ik ben de King van Eindhoven.’
Deze koning – werkelijke naam: Dennis Kaal – heeft er dan al een veelbewogen leven opzitten, vertelt hij in Teekay, De Salto Koning (51 min.), een film die is vernoemd naar waar je hem eigenlijk van zou moeten kennen: zijn spectaculaire salto’s. Want dat leven laat zich verder samenvatten in een overbekend en tamelijk troosteloos rijtje: géén vader in beeld, verwaarlozing, jeugdzorg, pleeggezin en de gevangenis. Toch wordt tijdens die vier maanden cel vreemd genoeg de basis gelegd voor een soort ommekeer.
Dennis heeft een goed gesprek met de burgemeester en krijgt daarna zelfs een budget van de gemeente om evenementen te organiseren. Het leven lijkt hem toe te lachen. Hij geeft overal lezingen als ervaringsdeskundige, krijgt volop aandacht in de media en wordt benaderd door familie van zijn vader. Tegelijkertijd probeert Teekay zijn carrière als rapper een kickstart te geven en wil hij ook zijn reputatie als breakdancer bestendigen. En bij al die activiteiten bevindt filmmaker Aiman Hassani zich aan zijn zijde.
Hij filmt hem bijvoorbeeld bij clipopnames in een parkeergarage, volgt zijn verrichtingen tijdens een dancebattle en is erbij op zijn verjaardag, die eigenlijk nooit gevierd wordt. Dennis lijkt oprecht van plan om zijn leven te beteren, maar zijn voorspoed is ook heel fragiel. Kan hij zich werkelijk losmaken van de omgeving, waardoor hij ooit in de problemen is gekomen? En passen Teekays ideeën voor de toekomst – huisje, boompje, beestje en een ‘dikke waggie’ – bij zijn nog altijd penibele financiële situatie?
Hassani opereert als een combinatie van ‘bro’ en biechtvader voor zijn hoofdpersoon, die zich duidelijk gezien voelt, graag zijn verhaal kwijt wil en onbekommerd nieuwe uitdagingen aangaat. Gaandeweg bekruipt je daarbij het gevoel dat Dennis waarschijnlijk niet zomaar in zeven sloten tegelijk zal lopen, maar wellicht wel in vier of vijf. Dat maakt hem overigens niet minder sympathiek en draagt alleen maar bij aan de zeggingskracht van dit toch wat schrijnende portret.
De DocUpdate 
lelijk vastgelegde documentaire een leven samengevat dat veel breder, dieper gaat dan de regisseur ooit heeft gedacht. 26(jaar) x 356 dagen, en deze filmmaker en zijn team, en Dennis zelf, laten het blijken alsof Ijn hele leven shit was. Gaar om te zien als familie. Alle moeite die in Dennis is gestopt, in een klap afgeschreven als crimineel, zielig ventje. Alle opvoeders hebben dus voor niks aan en met hem gewerkt. Nou bedankt voor het vastleggen daarvan.
LikeLike
budget was €80.000 en 10+ mensen hebben aan dit project gewerkt, en dus geld verdient, dit zal ook wss in een portfolio belanden die meer zal opleveren voor de makers, maar in de tussentijd de hoofdpersoon verder laten leiden en in samenvattingen vertellen dat het financieel bar slecht met hem gaat. Geinig. Ik zeg niet dat Dennis een uiterst lieve of intelligente jongen is, en dat hij dit niet op zich heeft afgeroepen, maar, vind het gewoon rot om hem zo te zien, na jaren proberen te helpen om zijn passies te zoeken en mijlpalen te behalen. Van 1996 tot 2012 altijd mijn best gedaan om een vader/broer/vriend voor deze knul te zijn en hem zien afglijden zodra er minder contact is, en dan deze documentaire zien is kut. Maarja, kan er niet veel aan doen.
aanyways BOEIE,
Veel succes en pleziet
LikeLike