De Gouden Lichting

VPRO

Is op weg naar de top alles geoorloofd? En kan een medaille of prijs met terugwerkende kracht jaren van ontberingen goedmaken of zelfs rechtvaardigen? Coaches zoals Frank Louter en Gerrit Beltman zullen beide vragen ongetwijfeld met ‘ja’ beantwoorden. Zij komen alleen niet aan het woord in De Gouden Lichting (150 min.).

De twee Nederlandse turncoaches en hun omstreden handelswijze vormen wel het voornaamste onderwerp van gesprek in deze driedelige serie van Ellen Vloet, die is gebaseerd op research en publicaties van Helden Magazine. Het woord is daarin aan hun voormalige pupillen Suzanne Harmes, Renske Endel, Verona van de Leur en Gabriëlla Wammes. Rond de eeuwwisseling leken ze stuk voor stuk voorbestemd om (wereld)toppers te worden.

Los van elkaar getuigen zij over de kadaverdiscipline van Louter en Beltman – afgekeken van Russische en Roemeense collega’s die met harde hand topturnsters hadden opgeleid – waaraan ze zo’n beetje hun hele jeugd zijn onderworpen. Psychologische spelletjes, emotionele chantage, vernedering, intimidatie en disciplinering met, letterlijk, harde hand. De vier vrouwen zijn er ernstig door beschadigd. Met alle gevolgen van dien: van eetstoornissen en psychische klachten tot verstoorde familieverhoudingen.

Hun persoonlijke herinneringen zijn omkleed met privéfoto’s en -video’s, trainingsbeelden, wedstrijdimpressies, oude interviews en symbolische sequenties. Ze worden bovendien ondersteund door fragmenten uit het dagboek van Suzannes Harmes’ moeder Marjan, die zich destijds al zorgen maakte over het regime in de turnhal en boos was op zichzelf dat ze nooit heeft ingegrepen. Want De Methode Louter en Veltman was ook succesvol. Tenminste, totdat de turnsters die ze opzadelden met kwalificaties als ‘kutwijf’, ‘snol’, ‘mietje’, ‘dikke koe’ of ‘jankbal’, helemaal ‘kapotgetraind’ waren.

Deze productie over de barre Oostblok-cultuur binnen de turnwereld – die min of meer aansluit bij de teneur in de Nederlandse documentaires Turn! en Mist en Amerikaanse films zoals At The Heart Of Gold: Inside The USA Gymnastics Scandal en Athlete A (waarin overigens ook nog eens sprake is van seksueel misbruik) – maakt overtuigend de schade op bij de betrokken sportsters. De Gouden Lichting roept onvermijdelijk ook de vraag op of een coach er is voor zijn atleten. Of zijn die atleten er toch vooral voor de coach, als een voertuig voor zijn persoonlijke doelen?

Gerrit Beltman, die in 2020 een (beperkte) schuldbekentenis heeft afgelegd, en Frank Louter zijn tot voor kort actief gebleven als turncoach.

Barney, Het Verdriet Van Een Wereldkampioen

RTL

Zelden zal een geboren loser zoveel hebben gewonnen. Verliezen zit Raymond van Barneveld in het bloed. Op school had hij moeite om bij te blijven, beweert hij. Voetballen of taekwondo kon hij ook al niet. En in darts bleek hij niet héél veel beter. Tenminste, als je hem zo hoort praten in Barney, Het Verdriet Van Een Wereldkampioen (45 min.). De ondertitel van deze bijna aandoenlijke televisiedocumentaire verraadt het echter al: @RayBar180 heeft met die vermaledijde pijltjes wél de wereldtitel bij elkaar gegooid. Vijfmaal zelfs.

Sinds 2007 wil het echter niet meer lukken met de man die de cafésport eind jaren negentig serieus op de kaart zette in Nederland en sindsdien landgenoot Michael van Gerwen langszij heeft zien komen. Dat vreet aan hem. Als Van Barneveld verloren heeft, kan hij zich bijvoorbeeld nauwelijks voorstellen dat iemand met hem op de foto wil. ‘Dan keer ik mijn rug om. Omdat ik gewoon een gevoel van schaamte heb. Dan denk ik: waarvoor wil je met mij op de foto? Ik ben een loser, gek! Wat doe je bij me, waarvoor vraag je dat?’

‘Raymond is ook gewoon een heel groot kind’, zegt zijn manager Jaco van Bodegom, die noodgedwongen bijklust als Van Barnevelds mental coach. ‘Bij een tegenslag voelt hij zich zo’n mislukking. Voor mijn gevoel is het niet eens hijzelf die verliest, maar hij verliest voor zijn vrienden, voor zijn familie en voor zijn publiek.’ Nadat hij, voor zijn eigen gevoel tenminste, weer eens genadeloos is afgegaan, valt er volgens zijn vrouw Silvia geen land te bezeilen met Van Barneveld: ‘Als Raymond direct na een toernooi naar huis komt, is hij inderdaad ontoerekeningsvatbaar.’

Dat wordt in deze film, gemaakt door het team van Helden Media, prachtig geïllustreerd met een treffende scène op de German Darts Masters in Gelsenkirchen. Voor Van Barnevelds partij tegen de flamboyante Peter Wright probeert Van Bodegom zijn pupil nog opzichtig moed in te praten. Met een welgemeend ‘het is jouw avond’ stuurt hij hem het podium op. ‘Eye of the tiger, pik!’ De dubbels willen echter niet vallen voor de gewezen wereldkampioen. Naderhand is hij ontroostbaar. ‘Ik heb echt zin in stoppen, weet je dat?’, sombert Van Barneveld als hij met de staart tussen de benen de sporthal verlaat. ‘Wat heb het voor nut? Iedere keer weer die pijn.’

Thuis lijkt alle stress terstond van hem af te vallen. Het liefst zou ‘Barney’ de hele dag films en series kijken, bekent hij. Bij de deur van zijn eigen privébioscoop op zolder hangt de ‘Geen Gezeik, Iedereen Rijk’-poster van de Tegenpartij. Binnen heeft hij volgens eigen zeggen ruim 2500 films verzameld. Alien, Star Wars, Vaiana en – kleine verrassing – Cry Freedom. In een belendende kamer laat het grote Haagse jongetje een enorme superheldenverzameling zien, met als absoluut pronkstuk een massieve replica van de Hulk. ‘Enig idee wat zoiets kost?’, vraagt hij, besmuikt lachend. ‘Dat kost 3300 euro. Lekker beeldje. Ja, dat is bizar toch, hè?’

Inmiddels heeft Nederlands beste darter aller tijden zijn afscheid aangekondigd. Nog één jaar zal Raymond van Barneveld de wereld afreizen om, in de kermisachtige atmosfeer die hem eigenlijk volledig vreemd lijkt, zijn allerlaatste pijlen te gooien. In de hoop nog eenmaal die ‘triple twintig’ te vinden en alle dubbels te raken. Deze stemmige film is een treffend eerbetoon aan de kampioen die zoveel beter is geweest dan hijzelf kan bevatten. Met een vreemdsoortige mengeling van ontzag, verwondering en – en dat blijft opmerkelijk voor een man die alles gewonnen heeft wat er te winnen viel – compassie wordt een grote sporter geëerd, die helaas nooit lang van die erkenning zal kunnen genieten.

De documentaire Barney, Het Verdriet Van Een Wereldkampioen is hier te bekijken.