Les Rois De L’Arnaque

‘Marco is heel slim als het op geld verdienen aankomt.’

‘Hij is de slang uit Jungle Boek.’

‘Als hij ergens opduikt, overleeft niets.’

Nee, als ze het hebben over Mardoché ‘Marco’ Mouly, een van oorsprong Tunesische kleine krabbelaar uit de Parijse wijk Belville met nét iets te veel bravoure en een héle gladde babbel, drukken zijn ‘vrienden’ zich bepaald niet mild uit. Van Guillaume Nicloux, de maker van Les Rois De L’Arnaque (Engelse titel: Lords Of Scam, 105 min.), hebben zij zelf overigens stuk voor stuk, als waren ze heuse tweederangsgangsters, een kekke bijnaam hebben gekregen: ‘De Oude Man’, ‘Dodo’ of De Playboy’.

‘Ik ben de mooiste leugenaar’, zingt Mouly in een theatraal lied dat hij op verzoek over zichzelf schreef en dat door anderen op muziek is gezet en uitgebracht. ‘Noem me dief of boef. Maar als ik je zie en ik mag je, stel ik je nooit teleur.’ Hij staat inmiddels luidkeels te galmen in een verder lege discotheek. Een hilarisch tafereel. Ook omdat hij er net zo enthousiast bij begint te dansen. ‘Ze wilden me afmaken’, zingt hij met een overdaad aan pathos recht in de camera. ‘Maar God liet me niet in de steek.’ En dan moet het Marco Mouly-ly-ly-ly refrein nog komen…

In zijn turbulente bestaan is deze onvervalste blaaskaak gaandeweg betrokken geraakt bij grootschalige fraude met BTW-heffingen op de – opgelet! – vervuilingsrechtenmarkt. Ettelijke honderden miljoenen euro’s werden weggesluisd. En als er zoveel geld in het spel is, willen de verhoudingen nog wel eens ernstig verzuren. Welnu, dat deden ze! En daarmee krijgt deze schelmendocu – denk: The Legend Of Cocaine Island, Heist of Cocaine Cowboys: The Kings Of Miami – gaandeweg een steeds grimmiger karakter. De lol is er dan wel even af.

Hoe ernstig de zaak ook uit de hand loopt – en dat doet ie – de aartszwendelaar Mouly blijft onverminderd praatjes en theater maken in dit smeuïge true crime-verhaal, dat zo uit de koker van Quentin Tarantino of Guy Ritch had kunnen komen en dat door Nicloux met veel zwier, vaart en humor wordt opgediend. Zonder dat het verder overigens komt tot een serieuze poging om de psychologie van de man te doorgronden of zijn wereld te begrijpen.

Dit komt niet in het minst door de hoofdpersoon zelf, die om het theater compleet te maken ook nog wel even aan de leugendetector wil worden gehangen.