Er zijn de bijnamen: de ‘Michael Jordan van het tafelvoetbal’, de ‘snake shooter’ en ‘the first family of foosball’. De bijbehorende ambities: alle mogelijke varianten op ‘mezelf bewijzen’ en ‘kampioen worden’. En de verhalen daarachter: van grenzeloze geldingsdrang, het bewaken van een reputatie en de bewijsdrift van iemand die aan de verkeerde kant van het spoor is opgegroeid. In het dagelijks leven zijn ze cannabisteler, bouwvakker of anesthesist, maar eigenlijk ambiëren de hoofdpersonen van deze vermakelijke docu een glorieuze carrière als professionele tafelvoetballer.
Foosballers (96 min.) is een typische wedstrijdfilm, waarvan er al duizenden zijn gemaakt en die toch nooit (echt) vervelen: eerst worden enkele deelnemers geïntroduceerd, met al hun dagelijkse bezigheden, passies en eigenaardigheden. Denk aan: een jonge hond, het bizarre buitenbeentje, een oudgediende, de gedoodverfde kampioen en diens grote uitdager. En daarna – als ook de sport zelf, de historie daarvan en de te winnen trofee goed zijn uitgediept – volgen we via hen het toernooi dat de climax van de film vormt. Ditmaal: de wereldkampioenschappen in Lexington, Kentucky.
Er zijn fotogeniekere sporten te bedenken dan het enigszins priegelige tafelvoetbal, dat de laatste jaren bovendien een tamelijk zieltogend bestaan leidt. Regisseur Joe Heslinga slaagt er echter in om, gebruikmakend van elementaire animaties, live-commentaar en dikke muziek, toch een enerverend gebeuren te maken van de tweekampen tussen gekende foosballers. En héél toevallig, maar niet heus, belanden twee van de geportretteerde cracks in de finale, om daar ten overstaan van de hele scene uit te gaan maken wie dit jaar de beste foosballer van de wereld is.
De DocUpdate 