Stray

Zeytin wacht netjes met oversteken. Loopt daarna eenzaam door de straten van Istanboel. En gaat maar eens achter een kat aan. Hij snuffelt aan een andere straathond, moet op zoek naar eten en nestelt zich uiteindelijk in een verpauperd gebouw, tussen andere verschoppelingen van de stad.

Laat die mensen maar kletsen. Ruzie maken over alles en niks. Of demonstreren. Zeytin en de andere hoofdpersonen van Stray (72 min.) laten gewoon even hun tanden zien. Gaan eens rustig zitten kijken. En blaffen van zich af als het moet. Slapen, neuken en poepen gebeurt natuurlijk ook en plein publique.

‘Honden en filosofen doen het meeste goed’, beweerde de Griekse denker Diogenenes al 368 jaar voor Christus, ‘maar worden daarvoor het minste beloond.’ Regisseur Elizabeth Lo heeft deze zusterfilm van Kedi (2016), een portret van de zwerfkatten in de Turkse hoofdstad, doorsneden met zulke citaten over de trouwe viervoeter.

Lo volgt de zwerfhonden tijdens hun omzwervingen door Istanboel, filmt vrijwel volledig vanaf hondhoogte en brengt de verwikkelingen op temperatuur met een urgente soundtrack. Via de dieren schetst ze een levendig portret van ‘the surivival of the fittest’ in de grote stad, waar het leven zich (noodgedwongen) voor een groot deel op straat afspeelt.